Longshot de startup uit de Bay Area met een ‘bats—t’-plan om het op te nemen tegen Elon Musk’s SpaceX
Longshot heeft geld van de luchtmacht en Sam Altman. Het heeft ook een 60-foot gun.
Je moet even zoeken om het te vinden, maar het is er. Loop langs het asbesttestlaboratorium, de halflege doos Capri-Suns en de CEO in een T-shirt met opdruk. Daar vind je een van de grootste wapens van Californië.
Dat wapen is van Longshot Space, een startup uit Oakland die probeert een projectiellanceerinrichting te bouwen die groot genoeg is om satellieten in een baan om de ruimte te schieten. In een door SpaceX gedomineerde industrie is het bedrijf een kleintje, met ongeveer 15 werknemers. Zoals de naam al doet vermoeden, kan het gemakkelijk mislukken; geen enkel object op aarde heeft ooit een baan om de aarde bereikt zonder bovenop een raket te rijden. Maar als CEO Mike Grace en zijn ingenieurs slagen, heeft Longshot een geheel nieuwe vorm van ruimtelancering gecreëerd, in een tijdperk waarin satellieten meer dan ooit tevoren worden vertrouwd. Ondanks de kansen gaan de zaken goed genoeg dat het bedrijf uitbreidt naar de woestijn van Nevada voor grotere, snellere tests.
Longshots wapen werkt niet op buskruit of raketbrandstof, maar op gas onder druk. Terwijl een object door de pijp beweegt, worden helium of andere gassen erachter geïnjecteerd door gaten in de wanden van de pijp. De druk duwt het object, waardoor het steeds sneller gaat. Met het 60-voet kanon van het kantoor in Oakland heeft Longshot objecten versneld tot 4,6 keer de geluidssnelheid, of meer dan 3.500 mph. Op de lange termijn mikt Grace op Mach 25, met een kanon dat zo groot is dat het meer op een tunnel lijkt, die zich over kilometers uitstrekt.
Grace denkt dat als Longshot satellieten snel genoeg kan afvuren om de baan te bereiken, de kosten van lanceringen zullen dalen – en Elon Musk zal eindelijk een levensvatbare concurrent van SpaceX tegenkomen. Met een grijns noemde hij het wapen van zijn bedrijf de “blauwe plaat special” van hypersonische technologie.
“Ik wil gewoon,” Grace pauzeerde om hakgeluiden te maken, “die prijs flink omlaag brengen. Ik ga nooit mensen optillen, dat wordt Elons domein, maar ik ga alles anders doen.”
Sonische knallen in een magazijn in Oakland
Op een vrijdagmiddag in oktober straalden de werknemers van Longshot een sfeer van ontspannen productiviteit uit op hun kantoor in West Oakland. Een machinist maalde een stuk metaal om, met behulp van over-ear hoofdtelefoons om het geluid te blokkeren met een podcast van de New York Times. Een paar ingenieurs werkten achter enorme monitoren en dronken cafeïnehoudende frisdranken. Ze zaten omringd door de moeren, bouten en algemene rommel van een hardware-startup, hoog opgestapeld op planken en in stapels. Werknemers hadden kleine grapjes in de groep rondgestrooid – op een vastgeplakt bord stond: “Mijn lichaam is een machine die fittingen verandert in gegalde fittingen.”
Grace is, ondanks de uitbreiding in Nevada, niet van plan om ingenieurs naar een exodus in Californië te drijven. “Eggheads”, zei hij, “daar is de Bay Area voor.” Hij betoogde ook dat hij een voordeel heeft op de felle talentenmarkt in de regio.
“Als ik zou werken aan een AI-gestuurd SaaS-product voor Fortune 500-bedrijven om boekhoudprocessen te automatiseren … stel je eens voor hoeveel ik mensen zou moeten betalen die zo slim zijn om te doen alsof ze er een f—k om geven,” zei Grace. “Het is eigenlijk veel gemakkelijker en goedkoper, zou ik zeggen, om te werken aan iets dat glorieus, mooi en cool is.”
Hier is nog een bijvoeglijk naamwoord: luid. Longshot’s Oakland-kanon is lang niet groot genoeg om iets de ruimte in te lanceren, maar het afgelopen jaar heeft het bedrijf met succes projectielen ter grootte van appels tot Mach 3,6 en vervolgens Mach 4,6 versneld – met de bijbehorende sonische knallen. Net als bij de startups die eraan werken om supersonische commerciële vluchten terug te brengen, is geluidsreductie de sleutel.
Longshot heeft akoestisch schuim bevestigd aan een zeecontainer rond het kanon en dik nylon tapijt vangt het projectiel op. Elke Longshot-test vindt plaats in een fractie van een oogwenk, dus de geluiden van de sonische knal en de impact van het projectiel klinken als één; de machinist, Simon Saichek, zei dat hij de “doffe klap” acht blokken verderop hoorde. Een video van een test toont een kleine chip van het dak van de constructie die in een nabijgelegen straat wordt geblazen.
Grace zei dat hij “medelijden heeft met onze buren” – een paar pakhuizen en de rand van een woonwijk in de buurt van het MacArthur Maze – vooral afgelopen winter toen de startup vier of vijf tests per week uitvoerde. De huidige demper van Longshot heeft problemen voorkomen voor de trillingsgevoelige scanning elektronenmicroscopen van een nabijgelegen bedrijf, zei Grace. Hij grapte dat hij had besloten de stad niet om zijn vergunning voor hypersonische tests te vragen, die niet bestaat. Een brandweerfunctionaris van Oakland kwam op een gegeven moment langs, zei Grace, maar was meer ontzagwekkend dan bezorgd – hoewel hij de startup wel adviseerde om een paar extra brandblussers te halen.
Terug van de rand van de afgrond, met SpaceX in het vizier (op de lange termijn)
Een projectielwerper gebruiken om iets de ruimte in te schieten is geen totaal nieuw plan — Jules Verne’s roman “Van de aarde naar de maan” uit 1865 dramatiseert het idee. Maar Grace pikte de hersenworm op in 2010, van een lezing van projectielonderzoeker John Hunter, die in de jaren ’90 leiding gaf aan de ontwikkeling van een enorm gaskanon bij Lawrence Livermore National Laboratory.
Tijdens de coronaviruspandemie maakte Grace van het idee van het ruimtekanon een persoonlijk project, door een prototype te bouwen van PVC-buizen in zijn garage. Die buis versnelde een object naar Mach 1.8, zei hij, en was “veruit het gevaarlijkste” waaraan hij ooit had gewerkt. Hij bleef doorgaan, stortte zich op de taak en betrok er vrienden bij.
In 2021 had Grace zijn “vrienden en familie”-financiering opgebrand. Hij zei dat hij nog maar $ 5.000 over had en overwoog om het bedrijf te sluiten toen de luchtmacht plotseling met bijna $ 750.000 kwam, een Small Business Innovation Research-award waar hij zich voor had aangemeld.
De interesse van de luchtmacht was niet alleen financieel cruciaal, het bevestigde ook het bestaan van een potentiële klant voor Grace’s idee. Longshot kan niet van een PVC-buis naar een kilometerslange buis gaan; de startup heeft inkomsten nodig. Het bouwt al een machine die is gemaakt om items extreem snel te versnellen, dus Grace hoopt dat Longshot klanten kan verdienen zoals de luchtmacht door een alternatief te bieden voor het testen van hypersonische technologie.
De militaire tak test momenteel zijn hypersonische vliegtuigen en raketten in enorme windtunnels, die duur zijn om te bedienen en vaak volgeboekt zijn door de vraag, zo heeft hij gehoord. Longshots Nevada-project zou een nieuwe optie kunnen bieden. De luchtmacht stopte in september nog eens $ 2 miljoen in de schatkist van het bedrijf via een venture-matchingprogramma. Het is een druppel op een gloeiende plaat voor het budget van $ 850 miljard van het Pentagon, maar genoeg om Grace’s gierige startup te laten groeien. (OpenAI CEO Sam Altman is ook een investeerder.)
De uitbreiding naar Nevada komt terwijl Longshot’s industrie – ruimtevaart – steeds drukker wordt. Jeff Bezos’ Blue Origin krijgt nu regelmatig zijn raketten van de grond. De startup SpinLaunch haalde in december nog eens $ 11 miljoen op, met het plan om raketten te vervangen door een draaiende versneller. Maar zoals Grace het zegt, is SpaceX “het enige bedrijf dat ertoe doet. Iedereen anders is een volger, in meer of mindere mate.”
Het bedrijf onder leiding van Musk heeft met succes duizenden internetsatellieten de ruimte in gelanceerd en werkt nu samen met NASA aan missies naar het internationale ruimtestation. De vangst van het bedrijf met “eetstokjes” vorig jaar was een ontzagwekkende triomf van techniek. Enorme robotarmen vingen een dalende raket, in een overwinning voor SpaceX’s strategie om dezelfde raketmotoren te gebruiken voor herhaalde vluchten – en lanceringen kosteneffectiever te maken.
Technische hulpmiddelen, gebruikt door Longshot’s team van 15 werknemers, liggen op 24 februari 2025 in het kantoor in Oakland, Californië. Douglas Zimmerman/SFGATE
Grace weet dat SpaceX een groot voordeel heeft bij elke zakelijke truc met betrekking tot de ruimte, maar hij is ervan overtuigd dat de bizarheid van Longshot’s idee elke poging om het werk van zijn team te kopiëren zal voorkomen.
“Het goede aan het werken aan iets dat zo waanzinnig is als een ruimtekanon, is dat ik denk dat ik me daar pas zorgen over hoef te maken als ik het daadwerkelijk doe of op het randje sta”, zei Grace. “En op dat moment heb ik een voorsprong van vier of vijf jaar.”
Longshot gaat de woestijn van Nevada in
Voor Longshots woestijnbasis koos het team een strook land van een mijl lang in de buurt van de luchthaven in Tonopah, Nevada, met 3000 inwoners, ongeveer halverwege Reno en Las Vegas. Omdat de luchthaven nog steeds in gebruik is en Longshots land in de buurt ligt, heeft het bedrijf goedkeuring van de Federal Aviation Administration nodig om te beginnen met de bouw van zijn volgende kanonnen. Nathan Saichek, Chief Technology Officer van Longshot en een ervaren lucht- en ruimtevaartingenieur, zei dat het team van plan is om subsecties van zijn volgende, grotere pijp te testen op privéterrein in de buurt terwijl ze wachten.
Eerst is Longshot van plan om te bouwen wat Grace een “minigun” noemde, met een buitendiameter van 30 inch. Zodra ze twee kleine segmenten hebben gebouwd, en ervoor hebben gezorgd dat de drukontlading werkt en de installatie in de buis goed versnelt, zijn ze van plan om het uit te breiden tot ongeveer 1.800 voet lang, of langer. Hun hoop, zei Saichek, is dat de 1.800 voet lange versie een object van 220 pond zal voortstuwen – dichter bij het gewicht van een gemiddelde satelliet dan de 300 gram zware lading van het Oakland-kanon – naar Mach 5 en zal werken als een hypersonische tester.
Saichek noemde het volgende Nevada-kanon een “tussenstap”, noodzakelijk voor testen en proof-of-concept voordat het bedrijf de enorme bedragen zou verwerven die nodig zijn om een versie te bouwen die lang genoeg is – waarschijnlijk meer dan 10 kilometer – om daadwerkelijk iets de ruimte in te sturen.
Een deel van de buis dat deel zal uitmaken van een testprojectielwerper die in Nevada in de fabriek van Longshot wordt gebouwd, is te zien in Oakland, Californië, op 24 februari 2025.Douglas Zimmerman/SFGATE
Todd Kelmar, links, hoofd systeemingenieur, en Simon Saichek, machinist en technicus, testen een op maat gemaakte sleutel op een grote bout bij Longshot in Oakland, Californië, op 24 februari 2025.Douglas Zimmerman/SFGATE
Buisconnectoren worden gebruikt om de delen van een grootschaligere projectielwerper in de woestijn van Nevada voor Longshot te verbinden, maar zijn hier te zien in Oakland, Californië, op 24 februari 2025.Douglas Zimmerman/SFGATE
CEO Mike Grace van Longshot en Chief Technology Officer Nathan Saichek van Longshot staan naast het testgeweer van het bedrijf in Oakland, Californië, op 24 februari 2025. Douglas Zimmerman/SFGATE
De toekomst van het bedrijf is nog steeds een open vraag; elke kilometerslange tunnel ligt ver weg en de kans is groot dat Longshot daar niet komt. Toen SFGATE Saichek vroeg naar de begindagen van Longshot, zei hij dat hij aanvankelijk “ongelooflijk sceptisch” was over Grace’s doel. De PVC-buis in de garage was twijfelachtig en gevaarlijk. Maar als Saichek een probleem aankaartte, kwam Grace een week later terug met een oplossing, waardoor zijn verdediging langzaam werd afgebroken.
Tegenwoordig is Saichek volledig overtuigd van de theorie om een satelliet de ruimte in te schieten met een enorm geweer. Hij heeft de simulaties uitgevoerd en is blij met wat hij ziet.
“Ik ben optimistisch”, zei hij. “Alle natuurkunde die ik ken, zegt dat dit zou moeten werken.”
